Literatura ogólna z zakresu teologii

w szczególności teologii duchowości

 

Alicja Lenczewska, Świadectwo. Dziennik duchowy, Wydawnictwo Agape, Poznań 2018.

 

Autorka w rozmowie z Jezusem sama dowiaduje się jaki jest cel spisywania z Nim jej dialogów.

 

“Po co ja to piszę?

+ Żeby było świadectwo umierania.” (s. 896)

 

Książka ta jest z jednej strony pełnym czułej miłości dialogiem Alicji z Jezusem. Z drugiej świadectwem jej drogi do realizacji charyzmatu wspólnoty do której należała - Wspólnoty Miłości Ukrzyżowanej. Lenczewska na kartach książki, można powiedzieć, dojrzewa do całkowitego zjednoczenia się z Chrystusem i współofiarowania za zbawienie ludzi. Łączy swoje cierpienia z Jego bólem jednocześnie zatapiając się w miłości  Boga.

Myślę, że gro z naszych czytelników zna już jej Świadectwo, tych zaś, którzy jeszcze z tą pozycją się nie zapoznali gorąco zachęcam do jej przeczytania.

 

Henri de Lubac, Katolicyzm. Społeczne aspekty dogmatu, tłum. z fran. M Stokowska, W drodze, Poznań 2011.

Można powiedzieć, że jest to dzieło poświęcone temu czym jest jedność, widziana w pryzmacie filozofii chrześcijańskiej. Autor ukazuje w nim Kościół Katolicki jako swoisty “sakrament” jedności obejmujący całą ludzkość. W nim samym tj. W Kościele Katolickim upatruje kulminacyjny punkt owej jedności - a w nim szczytem owego zjednoczenia jest Eucharystia.

Według autora to właśnie w tym Kościele dzięki Eucharystii może dojść do zaistnienia relacji miłości na wzór zjednoczenia osób w Trójcy Świętej. Relacji miłości, która sprawi, że staniemy się JEDNO, także z tymi, którzy nie mają szczęścia doświadczyć bezpośrednio komunii w Kościele Katolickim.

Jest to przepiękne opracowanie o głównym powołaniu Kościoła Powszechnego - powołaniu do budowania jedności z poszanowaniem wszelkiej różnorodności.

Wszystkim tym, którzy identyfikują się z naszą stroną “Pustynia Jedności” w sposób szczególny polecam tę  pozycję  Henri de Lubaca w sposób szczególny.  

​

Maria Simma, Moje przeżycia z duszami czyśćcowymi, tłum. z niem. D. Irmińska, Promic, Warszawa 2012. 

Książka ta jest z jednej strony sprawozdaniem  historii spotkań Marii z duszami czyśćcowymi, z drugiej wykładem doktryny na temat czyśćca reprezentowanym przez Kościół Katolicki oraz ukazaniem stanowiska protestanckiego w tej kwestii. Według głównej bohaterki książki tj. Marii Simmy kryterium dostania się do nieba, czyśćca czy piekła jest miłość. A konkretnie stopień otwarcia duszy na miłość. Pełna otwartość gwarantuje niebo, bierny opór przeciw miłości sprowadza do czyśćca a czynna odmowa wejścia w perspektywę miłości, bunt przeciwko niej to piekło.

 

Ks. Dominik Chmielewski SDB, Chrześcijanin w czasach ostatecznych. Walka duchowa u Ojców Pustyni - jak skutecznie radzić sobie z pokusami, Wydawnictwo Sumus, Zielonka 2019.

Autor opiera się na  doświadczeniu duchowym Ojców Pustyni pokazując skuteczne sposoby walki z pokusami. Mimo, że refleksje te zrodziły się wiele wieków temu, są nieustannie aktualne i tak bliskie współczesnej myśli psychologicznej. "Gdy człowiek osiągnie stan beznamiętności, czyli - mówiąc językiem współczesnej psychologii - nie projektuje swoich pragnień bądź negatywnych emocji na otaczająca go rzeczywistość, zauważa, że ranią go najbardziej nie ludzie i rzeczy, ale wyolbrzymione oczekiwania i pragnienia względem nich, które nie zostały zaspokojone."

Książka ks. Dominika oczyma Danki. 

Książka Dominika Chmielewskiego, Walka duchowa u Ojców Pustyni. Jak skutecznie radzić sobie z pokusami (Sumus, Zielonka 2019), to napisana prostym językiem synteza głównych myśli Ojców Pustyni dotyczących walki duchowej na poziomie umysłu i serca. Główna jej część jest poświęcona jest Ewagriuszowi z Pontu (zwanemu psychologiem pustyni), jego mistyce umysłu a także hezychazmowi, ścieżce łączącej mistykę serca z umysłem. Warto ją przeczytać, gdyż porządkuje nasze ludzkie najgłębsze intuicje i wyobrażenia o tym czym jest prawdziwe szczęście.

​

Bł. Ks. Ignacy Kłopotowski, Posłuchaj co ci powiem o spowiedzi, Wydawnictwo Sióstr Loretanek, Warszawa 2016

W  tej książeczce ks. Kłopotowski przedstawia warunki dobrej spowiedzi. Jest w niej, mimo maleńkiego rozmiaru, wiele ważnych myśli, przytoczę jedną z nich "Niejeden grzesznik postanawia unikać grzechów, ale zachowuje pewne niebezpieczne przyjaźnie, niektóre książki lub gazety przeciwne wierze i moralności, majątek, którego nie może posiadać z czystym sumieniem, chęć zemsty na bliźnim. I tak dzieli swe serce między Bogiem, a szatanem. Z tego szatan bardzo się cieszy, a Bóg smuci."

​

Ks. Piotr Glas, 40 dni walki duchowej, Wydawnictwo Esprit, Kraków 2019.

Rozważania Ks. Glasa o zmaganiach duchowych, o walce o zbawienie.  Autor pokazuje różne płaszczyzny życia, na których rozgrywa się walka duchowa, ja przytoczę tu jeden z fragmentów książki dotyczący przebaczenia: "Spotkałem kiedyś pewne osoby, które nie mogły przebaczyć tego, co wydarzyło się w ich małżeństwie, w ich rodzinie pięćdziesiąt czy sześćdziesiąt lat temu. Brak przebaczenia jest straszną rzeczą. Wielu ludzi nie zdaje sobie sprawy, jak brak przebaczenia w ich sercach zniewala całe ich istnienie"  

Gorąco polecam tę lekturę! Magda

​

Henri de Lubac, Najnowsze paradoksy, tłum z fran. K. Dybeł, A. Zierniecki, Wydawnictwo WAM, Kraków 2012.

Świetna diagnostyka sytuacji świata i Kościoła Katolickiego drugiej połowy XX w. Myślenie analityczne kontra wizja świata przez pryzmat kategorii jedności i nakreślone ryzyko wykluczenia osób myślących w ramach paradygmatu jedności.

A teraz kilka złotych myśli, które, jak mam nadzieję, zachęcą do lektury książki:)

„Nitzsche nie znajduje żadnego godnego przeciwnika poza Jezusem […] nie krytykował doktryny, mierzył się z tym, który istniał. „

„Iluż jest chrześcijan o mocno ograniczonej znajomości historii Kościoła. Dających upust. W obliczu tradycji. Mało wykształconemu zdrowemu rozsądkowi i wybujałej wyobraźni, upraszczających niefrasobliwie problemy w gorączkowym aktywizmie. […] Objęcie przez nich wielu wpływowych stanowisk otworzyło na oścież drzwi najróżniejszym błędom i konfuzjom, zagrażając w istocie nie tylko starej lub nowej <<ortodoksji>>, ale także samemu rozumieniu i realizacji Ewangelii […].„(K. Barth za H. de Lubace)

„Jak codziennie nowy widok cierpienia, kontynuowanego dziś w Kościele. Który jest Jego Ciałem – rozdartym, nierozpoznanym, policzkowanym przez jego własnych członków – może nie budzić potrzeby jednoczenia się z takim rozmiarem nędzy lub nie powodować wstydu, że nie robi się tego każdego dnia?

Ten uczony teolog, emerytowany profesor, który w Psalmach nie znajdował żadnego nauczania o modlitwie…

Ci uczeni egzegeci, emerytowani krytycy, którzy nie znajdują niczego o kapłaństwie ministerialnym w Nowym Testamencie ani u św. Ignacego z Antiochii, nic „świętego” w pierwszym wieku chrześcijaństwa…”

„Destrukcyjny aktywizm chrześcijan i kleru, pewna oschłość serca – z gatunku racjonalistycznych i uogólniona, atrofia zmysłu kontemplacji i mistyki, brak rozmodlonej teologii, pokusa oczekiwania wszelkiego zbawienia Kościoła od zmian czysto instytucjonalnych.” (K. Rahner za H. de Lubace)

„DZIEŁO CHRYSTUSA, JEGO ODKUPIENIE, POLEGA NA PRZYWRÓCENIU UTACONEJ JEDNOŚCI”

​

S. Halina Mol, Iwona Pasławska-Smęder, Małgorzata  Wątkowska, Face to face czy Facebook, Wydawnictwo WAM, Kraków 2017

Mała książeczka, bazująca na założeniach pedagogiki ignacjańskiej, która może być nieocenioną pomocą dla katechetów, nauczycieli etyki czy do prowadzenia godzin wychowawczych.

 

Ks. Piotr Glas, Dziś trzeba wybrać

Wydawnictwo Esprit, Kraków 2017 

Kolejna, a w zasadzie poprzednia pozycja autorstwa ks. Piotra Glasa mówiąca, jak wskazuje podtytuł, o potędze Maryi, walce duchowej i czasach ostatecznych. 

Ks. Glas w jednym z rozdziałów pisze jak Medjugorie zmieniło jego życie: "gdy wracam z Medjugorie zawsze jestem innym człowiekiem, W tłumie tych ludzi jest jakiś pokój. I moim zdaniem tego pokoju, tego miejsca powinien doświadczyć każdy ksiądz, a także każdy, kto chce wypowiadać się o tym miejscu i o tych objawieniach. Jeśli ktoś źle mówi o Medjugorie, to ja go wysyłam w to miejsce. Idź i zobacz! - proponuję. Ja sam mogę o sobie powiedzieć, że nie byłbym już księdzem, gdyby nie to miejsce"

 

Ks. Piotr Glas, Dekalog - prawdziwa droga w czasach zamętu, Wydawnictwo Esprit, Kraków 2018.

Ks. Glas w rozmowie z T. Terlikowskim odważnie mówi o działaniu szatana i  jak nie dać się uwieść złemu. Niezwykle wciągająca, wstrząsająca do głębi,  lektura.

​

 

Pragnę przypomnieć istnienie trzech pozycji dotyczących modlitwy hezychastycznej (hezychia - pokój). Modlitwa ta jest charakterystyczna dla drogi przebóstwienia, na której człowiek przez oglądanie Boga, stając się ogarniętym Jego energiami (Palamas) doznaje łaski życia w nim Ducha św. (Serafin z Sarowa).

Jeśli ta droga soteriologiczna związana teologicznie z aktem wcielenia Boga jest dla kogoś z naszych czytelników interesująca to zapraszam do lektury następujących pozycji:

​

Karmelita Bosy, Hezychia. Droga nadzwyczajnego pokoju i jedności eklezjalnej, Wydawnictwo Karmelitów Bosych, Kraków 2011.

 

Jean-Yves Leloup, Hezychazm zapomniana tradycja modlitewna, Znak, Kraków 1996.

​

Szymon Hiżycki OSB, Modlitwa Jezusowa. Bardzo krótkie wprowadzenie, Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec, Kraków 2016.

​

To piękne lektury na temat Modlitwy Jezusowej, hezychazmu.

​

Joseph Ratzinger, Wprowadzenie w chrześcijaństwo, tłum. z niem. Z. Włodkowa, Znak, Kraków 2018.

​

Książka napisana została w latach sześćdziesiątych (1969), jednak i dziś warto do niej zajrzeć. Wpisuje się w nurt nie tyle apologetyki broniącej chrześcijaństwo, co do teologii fundamentalnej wchodzącej w dialog ze światem - tym samym ukazując istotną rolę, którą odgrywało, odgrywa i będzie odgrywało chrześcijaństwo.

Przede wszystkim autor wskazuje na Jezusa jako na tego, który jedyny przekraczając granicę śmierci jest mocen dostać się do obumarłego wnętrza współczesnego człowieka - do jego pustki - nieuleczalnej samotności duszy. Antidotum na śmierć egzystencjalną wynikającą z owej dojmującej samotności jest jedność z drugim (tak przez Duże jak i male "d"). Przyszłość, według Ratzingera, rysuje się jako jedność globalna. Gwarantem tej jedności jest całkowicie otwarcie się Jezusa Chrystusa na człowieka, czego symbolem są rozpięte na krzyżu Jego ramiona i przebity bok.

Końcowe fragmenty książki to wyraźne nawiązanie do koncepcji ewolucji, w szczególności osoby ludzkiej, w duchu Pierra Teilhard’a de Chardina. Dla Ratzingera kres tej ewolucji nie nastąpi dzięki działającym siłom natury, ale decyzji każdego człowieka - decyzji dotyczącej całkowitej otwartości na Boga i bliźniego, w akcie miłości.

​

Władysław Kluz OCD, 47 lat życia, Wydawnictwo Ojców Franciszkanów, Niepokalanów 2016.

​

Kolejna lektura – choć można powiedzieć, że jej treść stanowi zestawienie dwóch autobiografii, Ojca Maksymiliana Marii Kolbego oraz Rudolfa Heßa, jest w swej istocie diagnozą dwóch rodzajów duchowości, tej spod znaku krzyża oraz ducha tego świata. Duchowość krzyża – duchowość miłości wygrywa nawet w „fabryce śmierci”. Brak jasnego rozeznania i wejście w „duchowość” tego świata nawet z przeciętnego człowieka może uczynić ludobójcę. Taki jest ostateczny wydźwięk książki. Swym przekazem apeluje, przestrzega, aby nie wchodzić bezmyślnie, na zasadzie ślepego „posłuszeństwa”, panującej aktualnie modzie w obyczajowości, w mentalność poza Bogiem lub Jemu wrogiej, bo tak jak w przypadku Rudolfa Heßa, ze zwykłego człowieka można stać się oprawcą i katem milionów, kochając jednocześnie zwierzęta i własna rodzinę. Taką właśnie postawę reprezentował oprawca oświęcimski. W wykonywaniu obowiązków bezwzględny kat, w domu czuły maż i ojciec, miłośnik koni. Jakże to przypomina współczesne postawy, tyle że najczęściej o mniejszym nasileniu i skali, z uwagi na mniejsze możliwości „oprawców”. Żądza władzy, poczucie bycia ponad, a u podłoża paraliżujący i wszechogarniający lęk o siebie, egoizm, to  charakterystyka dzisiejszych ofiar wiary w system, lęku przed wyeliminowaniem ze struktur zła.

Jednak sercem tej ksiażki nie jest zło, lecz nieskończne miłosierdzie Boga, który walczy o każdego i do końca. Rudolf Heß przystąpił przed wykonaniem wyroku do sakramentu pokuty i pojednania.

​

Catherine de Huck Doherty, W piecu wątpliwości, Wydawnictwo Karmelitów Bosych, Kraków 2018.

Najlepsza ksiażka autorki, z dotychczas przeze mnie przeczytanych. Catherine ukazuje wiele pokus dotyczących wiary, które dręczą współczesnego człowieka i wskazuje drogę umożliwiajacą ich przezwyciężenie.

A teraz kilka przepieknych cytatów z "W piecu wątpliwości":

“Nawet dziecko ma wątpliwości. Dzieje się tak, bo starsi, którzy są wokół, wątpia. Dziecko jest tak wrażliwe, że oddziałuje na nie atmosfera stworzona przez dorosłych.”

“Ja wątpiłam. Skłamałabym, gdybym temu zaprzeczyła. Naprawdę wątpiłam w samo istnienie Boga. I pośród tego zwątpienia zostałam uniesiona wysoko, ponad chmury, ponad wszelkie wątpliwości i tragedie; wtuliłam się miedzy skrzydła Szkarłatnej Gołębicy, Ducha Świetego, i ogarnął mnie wielki pokój.

Zrozumiałam, że to my sprowokowaliśmy rany naszych żołnierzy, wchodzących w kolejne wojny. Wciąż wchodzimy w nową wojnę. Sprawia to nasza wola, nie wola Boga. Udręki zadawane przez moje wątpliwości opuszczają mnie. Wtulam się w skrzydła Ducha Świetego, jak dziecko w ramiona matki, i nastaje pokój.”

“Wiem, że wątpię, a mimo to kocham Boga ponad wszelką ziemską miłość. Wątpliwości atakują nas także dlatego, że jesteśmy zakochani w Bogu.”

“A ta dziwna tajemnica, ta wiara wtedy, gdy nie ma już w co wierzyć, jest kluczem do całkowitego zaufania Bogu i pozbycia się wątpliwości.”

​

Marcin Zieliński, 77/moc przebaczenia, PTCK, Nowy Sącz 2018.

Acz nie ze wszystkimi sformułowaniami wypowiadanymi przez Pana Zielińskiego się utożsamiam, jednak polecam jego ksiazkę pt. 77/moc przebaczenia. Dla mnie osobiście jest to przede wszystkim ksiażka o mocy słowa, o tym jak słowo może dać życie i zabić. Jest ona oparta na słowie Boga czyli Biblii,  stąd, z całą pewnością, płynie jej niepodważalna wartość.

​

Poisjusz Hagioryta (Świętej Pamięci Starzec), Słowa, Zmagania Duchowe, T. III, Wydawnictwo „Bratczyk”, Hajnówka 2011.

Opasłe dzieło, ale warte poświecenia czasu na jego przeczytanie. Można w nim znaleźć obszerne omówienie dotyczące myśli, które zdaniem autora są fundamentem życia duchowego. A także znajduje się w nim wyjaśnienie czym różni się sprawiedliwość ludzka od sprawiedliwości bożej, jak rozróżnić chorobę psychiczną od opętania i zwiedzenia, a także jak się przygotowywać do spowiedzi i spowiadać, jak również w jaki sposób wejść w postawę skruchy i pokuty, aby sakrament przynosił uzdrowienie duchowe.  

Przepięknie także opisuje postawę jaka powinna towarzyszyć spowiednikom. Napisał w tym kontekście między innymi: „Jednak nie ma pożytku z tego, kiedy stajesz się czyimś nauczycielem i piętnujesz złe nawyki człowieka, który nie dał Ci do tego prawa.[…] Obdarzony łaską spowiednik kocha duszę i cierpi za nią, ponieważ zna jej wielką godność.[…] Jeśli jest w kimś miłość to ludzie to widzą…[…] Jeśli spowiednik nie jest zdecydowany, by pójść nawet na męki piekielne w imię miłości do swoich duchownych dzieci, to nie jest on spowiednikiem.”

​

M. Heiberger (red.), Pora na miłosierdzie. Wielki Post i Wielkanoc z Catherine Doherty, WKB, Kraków 2018.

Kolejna ksiażka poświęcona refleksjom Catherine Doherty i jej konfrantrów ze wspólnoty Madonna House. Tym razem są one poświecone przygotowaniu i przeżywaniu Wielkiego postu oraz świętowaniu Zmartwychwstania Jezusa oraz Zesłania Ducha Świętego. Tu gdzie tradycja wschodu łączy się z tradycją zachodu czyli w domach apostolstwa wspólnoty Madonna House, jest miejsce na kultywowania obchodzenia tych okresów zgodnie z obiema tradycjami.

Znajdziemy w tej lekturze mocne słowa Catherine: “Dlaczego ludzie po wcieleniu gonią za wszystkim, tylko nie za Bogiem? [...] To wszystko dzieje się tylko dlatego, że my, którzy jesteśmy chrześcijaninami i naprawdę wierzymy w Chrstusa, nie staliśmy się Jego naśladowcami. Do nikogo zatem nie dotarło, kim On naprawdę jest. Nie zrozumieliśmy tego do końca, a jeśli zrozumieliśmy, nie mamy na tyle odwagi, by go naśladować. Dlatego świat jest taki jaki jest.” 

Zauważa też: “ Hasło przewodnie ewidentnie brzmi: “Troszczcie się o siebie”. Taka sytuacja rodzi rozpacz. Jak macie zamiar temu zaradzić, jeśli nie przez życie nadzieją. [...] Bóg dał każdemu z nas łaskę, abyśmy głosili Ewangelię swoim życiem, bez względu na cenę, po to, by przeciwstawic się rozpaczy. Kiedy ludzie są w rozpaczy, możemy wejść pośród nich bez lęku, bo niesiemy w sobie kształt krzyża, idziemy pod znakiem krzyża, który zmienia się w kształt światła - Zmartwychwstanie. My jesteśmy zmartwychwtaniem, jesteśmy Ewangelią,  Jesteśmy tym, czym Chrystus nauczył nas być, a przynajmiej się staramy.  Jeśli ktoś przeżywający rozpacz spotyka osobę, która wierzy, kocha i ma nadzieję, to on także zaczyna wierzyć, kochać i mieć nadzieję.

Żyjemy na przełomie dwóch epok. Przejście z jednej do drugiej może się dokonać jedynie przez miłość, wiarę, nadzieję. To czas kiedy ja muszę otworzyć swoje serce na twoje, a ty - na moje. To czas na JEDNOŚĆ.”

​

Ks. Dolindo Ruotolo, W tej duszy jest niebo. Konferencje i świadectwa, Wstęp i tłumaczenie Ks. prof. Robert Skrzypczak, Esprit, Kraków 2018.

Książka ta jest z jednej strony świadectwem krewnej Księdza Ruotolo, z drugiej jego zapiskami duchowymi i dialogami z Jezusem. Jak sam napisał „jestem nędznym ignorantem, głupcem, lecz oświeć mnie, obym pisał o Tobie w zgodzie z logiką, nie sylogistyką, ale logiką rozpalającą serca ku Tobie i roztapiającą wszelki lód gorącym pragnieniem”.

Księże Dolindo, twoja książka dalece wykracza poza sylogizmy dzisiejszego świata. Bo któż dziś napisałby o słodkim poczuciu bycia nikim przed Bogiem i przed innymi – tylko Ty - jurodiwy współczesności.

Książkę polecam tym, którzy chcą myśleć, czuć i żyć zgodnie z inną logiką niż proponuje dzisiejsza kultura. Jednym słowem jest to pozycja dla pozytywnie zbuntowanych.

​

Monika i Marcin Gajdowie, ROZWÓJ Jak współpracować z łaską, Pro homine, Szczecin, 2012.

Bardzo ciekawa książka, zaproszenie do rozwoju, jak ją jednym, krótkim zwrotem podsumowują autorzy. A skąd ta druga część tytułu "Jak współpracować z łaską"? "Jeśli bowiem chcemy pisać o rozwoju w ujęciu chrześcijańskim, powinniśmy zwrócić się do łaski - tajemniczej siły, nieskończenie łagodnej, a zarazem stanowczej. Niewidocznej, lecz wszędzie obecnej, która nieustannie pragnie popychać nas ku miłości"

 

Sylwan z Góry Atos, Z zapisków, W drodze, tłum. z ros. A. Wojnowski, Poznań 2016.

Mała książeczka z aforyzmami Starca. Jego ulubiony temat to pokora. Czyli taki rodzaj patrzenia na człowieka, który uwypukla jego zależność od Boga. Nieszczęść świata dopatruje się  w braku modlitwy, która powinna być ciągłym pytaniem skierowanym do Stwórcy: co mam czynić? W tym opracowaniu można odnaleźć także cenne diagnozy dotyczące współczesnego świata np.: „Teraz  ludzie zboczyli z dobrej drogi, nie ma w nich miłosierdzia, wszyscy stali się okrutni i nie mają już miłości; dlatego też nie czują miłości Bożej. Patrząc na okrucieństwo serca swego, ludzie sadzą o Bogu, że jest On jak oni, i całkiem tracą wiarę w Boga.” Mocne słowa. Mocne jest także stwierdzenie zamykające cała książkę z prologu: „Dalecy może wydają się nam dziś mnisi z ich walką duchową, pokorą, posłuszeństwem, postami, modlitwami…Biada nam, jeśli to oni mają rację.<<Brama szeroka prowadzi do zguby>>”.

​

Archim. Sofroniusz (Sacharow), Święty Sylwan Atoski, Wyd. Brayczyk, Hajnówka 2017.

Jeśli ktoś poszukuje lekarstwa na pychę i wyniosłość, pragnąc daru Ducha Świętego, znajdzie w tej książce propozycję ścieżki, dzięki której hezychia tj. stan pokoju wewnętrznego, może stać się nie tylko marzeniem, ale i faktem. Trwać myślami w piekle i nie tracić nadziei, to droga Świętego Sylwana do jej osiągnięcia. Jest to  opracowanie także dla tych, którzy po “przebudzeniu” znają już trud zmagań duchowych. Ów Święty jako wieloletni weteran bojów na polu walki duchowej dzieli się chętnie swoim doświadczeniem ku dobru czytelników.

​

Kardynał Robert Sarah, Nikolas Diat, Moc milczenia, Wydawnictwo Sióstr Loretanek Warszawa 2017.

“ Święte milczenie jest więc jedyną prawdziwie ludzką i chrześcijańską reakcją na wtargnięcie Boga w nasze życie”

“Odrzucić milczenie pełne ufnej bojaźni i adoracji to odmówić Bogu pochwycenia nas swoją miłością i obecnością”

Przepiękna ksiażka o kontemplacji i świętości, która dla Kardynała jest tożsama z odnalezieniem siebie w milczeniu pelnym obecności Boga, byciu prawdziwie sobą.

​

De Huck Doherty C., Sobornost, Doświadczenie jedności umysłu, serca, duszy, tłum. z ros. K. Dudek, Wydawnictwo Karmelitów Bosych, Kraków 2009.

(Jednym z największych pragnień autorki było doświadczyć najpotężniejszej sobornosti,  czyli zjednoczenia Kościoła katolickiego i prawosławnego. Nie dane było jej tego doczekać, ale może niedługo nastąpi... "Aby wszyscy stanowili  jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie" (J 17, 21))

​

De Huck Doherty C., Milczenie, Doświadczenie ciszy Boga, tłum. z ros. K. Dudek, Wydawnictwo Karmelitów Bosych, Kraków 2011.

(Książeczka mała rozmiarem, a wielka poprzez to, że zawiera wiele przemyśleń, które mogą stanowić motto na życie.

Jedno z takich, które zapadły mi gdzieś głęboko, pragnę zacytować:

"... te pieniądze, bez względu na to, czy zostały ofiarowane z tego, co komuś zbywało, czy też z niedostatku, jak grosze wdowy w świątyni, są błogosławione")

​

De Huck Doherty C., Jurodiwi. Święci głupcy, tłum. z ros. K. Dudek, Wydawnictwo Karmelitów Bosych, Kraków 2012. 

(Ludzie w obecnych czasach, zwłaszcza żyjący w wielkich miastach, za dobre uważają to co przez wieki było nieakceptowane społecznie. I nie akceptowane przez Boga. Na ten problem zwraca uwagę autorka "...Zapomnij o kobiecie z twojej sypialni. Nie jest nawet twoją żoną. Po prostu z nią zamieszkałeś, ostentacyjnie obnosząc się przed Bogiem ze swoim cudzołóstwem.")

​

Merton T., Życie w milczeniu, tłum. z ang. Benedyktyni Tynieccy, Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec, Kraków 2015 (Pozycja ta traktuje o tym jak mnich szuka rzeczywistości w prostocie i samotności. Dzięki zetknięciu się z nią wchodzi w relacje z Bogiem a z braćmi jednoczy się dzięki Eucharystii.)

​

Mień A., Wprowadzenie do modlitwy, tłum. z ros.

O. Koszutska, Wydawnictwo M, Kraków 1994.

(W książce można odnaleźć kategoryzacje rodzajów modlitwy, rolę ciała w modlitwie, postu, emocji, myśli oraz  pragnień. Omówione zostały także rożnego typu trudności w trakcie modlitwy, a także kwestia samokontroli wewnętrznej. Pierwszym elementem, który powinniśmy kontrolować są myśli. Istotna jest także koncentracja uwagi na tym co się aktualnie robi, cokolwiek to by było. Aby umysł się "uspójnił", można zastosować znaną dziś dobrze metodę w psychologii a mianowicie uświadomienie sobie emocji jakie w danej chwili przeżywamy. To jest pierwszy etap  życia tu i teraz, życia w świecie realnym. To są “egzystencjalne klucze” do udanego życia duchowego. W książce można odnaleźć także proste wyjaśnienie etapów drogi duchowej ze szczególnym uwzględnieniem Modlitwy Jezusowej. Można w niej odnaleźć analizę zjawiska samokontroli, oraz odpowiedzi na podstawowe pytania dotyczące wiary:   jak rozumieć, że kościół jest Ciałem Chrystusa, a Chrystus jego Głową, Jak należy rozumieć zmartwychwstanie i wniebowstąpienie itd. Zamieszczone tu także zostały piękne modlitwy: Makarego Wielkiego  i inne.)

​

Św. Teofan Rekluz, Droga do zbawienia, tłum. z ros. P, Nikolski, Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec, Kraków 2011. (Obszerne opracowanie dotyczące etapów  życia duchowego i metod pomocnych w rozwoju duchowym w danym okresie)

​

Joanna Bątkiewicz-Brożek, „Jezu, Ty się tym zajmij!”

o. Dolindo Ruotolo  Życie i cuda

Wydawnictwo Espirit 2017

(Biografia bohaterskiego księdza z Neapolu, autora modlitwy "Jezu, Ty się tym zajmij", jak też proroczych słów z dnia 2 lipca 1965 roku dotyczących wkładu papieża JPII w upadek komunizmu:

„Maryja do duszy:
Świat chyli się do upadku, ale Polska, dzięki nabożeństwom do Mego Niepokalanego Serca, uwolni świat od straszliwej tyrani komunizmu, tak jak za  czasów Sobieskiego z dwudziestoma tysiącami rycerzy  wybawiła Europę od tyranii tureckiej. Powstanie z niej nowy Jan, który poza jej granicami, heroicznym wysiłkiem zerwie kajdany nałożone przez tyranię komunizmu. Pamiętaj o tym. Błogosławię Polskę! Błogosławię Ciebie. Błogosławcie mnie. Ubogi ksiądz Dolindo Ruotolo – ulica Salvator Rosa, 58, Neapol”)

​

​